12.750 kleine stofjes

Het liedje van kinderen voor kinderen heeft de zin: Zo verliefd als je soms in een boek wel eens leest....
Zo verliefd werd ik op de foto nu 3 jaar geleden. En vandaag zijn we dan opeens 12750 kleine hexagonnetjes verder.

Ik sta hier op de bank in een poging om de lap helemaal op de foto te krijgen. Het gaat niet lukken... Nog meer meubels aan de kant en vanaf de andere kant proberen:

Bijna gelukt. Er moeten nog heel veel hexjes gedaan worden. Bij de volgende mijlpaal zal ik weer proberen een foto te plaatsen.

Zeven zusjes - K3

Dit blokje is het toppunt van meidengedoe. Zeven zusjes en dan ook nog op plekje K3 op een quilt met 'alle kleuren van de regenboog'

Zeven herderinnetjes verdwenen in dit blokje. Het eerste blokje dat ik helemaal zelf, zonder tutorial, of vlies-papiertjes in elkaar heb gezet. Meten, snijden, hoofd erbij en niet te krap met de stof zijn. Zelfs de naadtoeslag ging deze keer helemaal goed.
Krijg ik dat meidengedoe toch nog een keertje onder de knie. Mag ook wel, want dit is een van de laatste beginnerblokjes in de quilt.

Mosterdgeel

Geel in een quilt schijnt een gevaarlijke kleur te zijn. Toch lees ik op verschillende blogs dat deze kleur nu juist wel gebruikt moeten worden in bijvoorbeeld de quilt van Susan Smith

Kleine accenten mosterdgeel zitten ook verstopt in de 16000-quilt.

Ik heb nog even getwijfeld of ik hem er wel in zou laten zitten. Het was zo'n vreemde eend in de bijt. 

Mocht je ook twijfelen bij een 'vreemde 'kleur: gewoon doen. In het grote geheel is het net dat kleurtje dat de boel ophaalt.

Ik hex nog even verder. De donkere stapeltjes voorgeplakte hexagonnen beginnen langzaam te slinken en dat betekent dat de grote lap weer tevoorschijn kan komen.

Opa's kippetjes - K2

Kippetjes? Nee, dat kan ik me niet herinneren. Geiten had opa wel. Elke vakantie gingen mijn vriendje en ik op de brommer van Hoofddorp naar Naaldwijk.
Kopje thee, potje sjoelen, spelletje domino met pepermuntballen en het voeren van de geiten was vaste prik.

Met dat vriendje ben ik ondertussen alweer heel wat jaartjes getrouwd. Opa leeft niet meer, maar elke vakantie denken we toch weer eventjes terug aan de gezelligheid.

Prayerquilt

Een tijdje geleden werd me gevraagd, wat ik nu precies bedoelde met een gebedsquilt.
Een gebedsquilt maak ik voor mensen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Ik mocht er al diverse maken en een dekentje weggeven blijft een mooi moment.
Deze keer maakte ik er een voor een jonge vrouw, die het niet gemakkelijk met zichzelf heeft. De lapjes komen uit de tilda-voorraad met een zwart accent om het niet te zoet te maken.

Schikken en herschikken en een proeffoto maken. Op het kleine schermpje kan ik beter beoordelen of de lapjes mooi verdeeld zijn. Het middenstuk is hier nog open. Daar komt een groter wit blok met een tekst op geschreven of geborduurd. Deze keer komt de tekst uit het bijbelboek Job hoofdstuk 33.

De lap zet ik vast op een fleecedeken. Het is de naam quilt eigenlijk niet waardig, want strikt genomen is de top niet af. Dat doe ik met opzet, omdat mijn gebed en deken een stukje is naar herstel. Een deken is geen wondermiddeltje, al ben ik ervan overtuigd dat als je je wikkelt in een zelfgemaakte quilt, je er gegarandeerd beter bij gaat voelen.

Het doorquilten gaat met knopen. Een draad wordt op de hoekpunten van elk blok genaaid en met elke knoop wordt een gebed voor de ontvanger gezegd. Het is immers een gebedsquilt.

De ontvangster was erg verbaasd toen ze het pakje ontving. Tja, het is weer eens iets anders als een beterschapskaart of Hallmark-mailtje.
Elke deken is anders en ook deze heb ik weer met veel plezier mogen maken.

Lekker in het zonnetje

Wat kan een herfstzonnetje toch heerlijk zijn. Nog even genieten van de laatste nazomerstraaltjes zitten mijn twee mannen in de vensterbank. Even niet kijken naar de spinnenwebben, maar even genieten...

Recht zo die gaat - 3 x 4

Het doet me bijna aan zeeslag denken: A4 raak, B4 raak, C4 raak schip gezonken.
Vier blokjes raak op een rij. Dat betekent dat ze aan de lap mogen. En deze groeit van voetenwarmer, naar schootwarmer. Twaalf blokjes aan elkaar.

Het gaat me bij dit project natuurlijk om de kleine blokjes en de trip-around-the-world, maar bij het in elkaar zetten vooral om de techniek dat je de voor en achterkant meteen vast zet.
Het lukt me steeds beter en ik heb nu ook door hoe je dit (ooit) bij een ander project 'onzichtbaar' kunt doen.
Ben ik nog steeds een beginner? Een beetje wel en een beetje niet. Ik leer nog zoveel bij elk blokje dat ik maak. Wat is dit toch een fijne hobby, waar ik nog lang niet op uit gekeken ben!

Randje en rand

Bijna zijn de halve randjes klaar en kan ik weer verder met de hele randjes. Ik loop nog hopeloos achter, maar op deze manier blijft het voor mij wel leuk en behapbaar. Het volgende randje is weer een dikke. Ik ga eerst verder met een ander randje...

Nee geen borduurrandje, maar de rand die al zo lang ligt te wachten. Eigenlijk is het geen rand maar een tunnel.

De Reikoquilt is al een tijdje af, maar lag een beetje te "ver-uffo-en" in de kast. Eigenlijk een klusje van niks, maar dat zijn ook al die andere projecten.
Met zes projecten ben ik nog actief bezig. En de kast/computer puilt uit van plannen. Maar ik bombardeer 2015 alvast tot ufo-loos jaar, en dat betekent afmaken, afmaken, afmaken...

Even geen driehoekjes meer

Nee hoor, ik ben geen nieuw project begonnen.

Deze hexagonnen liggen al ruim twee jaar te wachten tot ze aan de grote lap mogen. Het is een stuk van het derde hoekpunt van de quilt waar ik nu al bijna drie jaar mee bezig ben. Het boek met de foto ligt ernaast: De geschiedenis van de Nederlandse quilt.
Het origineel hangt in het depot van het openluchtmuseum in Arnhem, een patroon is er niet.

Volgens de beschrijving bestaat de quilt uit ruim 16000 hexagonnetjes. Nu ik de 12500 gepasseerd ben, twijfel ik of dat ook werkelijk zo is. Zouden er echt nog 3500 hexagonnen in passen?
Deze vraag houdt mijn man en ik dus al een aantal jaren bezig. Daarom tel ik ook elk hexje dat aan de quilt gaat. Uit hoeveel hexagonnen zou de quilt uiteindelijk echt bestaan?
Nog twee randen en dan weten we het.

Boter, kaas en eieren - C4

Volgens het boekje een blokje voor de gevorderde. Ik heb de foto en de beschrijving wel vier keer bestudeerd, maar het is en blijft een bewerkelijk blokje.

De losse onderdelen gingen nog wel, maar bij het uiteindelijke in elkaar zetten paste het toch niet zo heel lekker. Dit is het uiteindelijk geworden.

Dat had vast en zeker gemakkelijker gekund. En nu ik het typ, weet ik dat ik de volgende keer ook de naadtoeslag moet tekenen. Dan zal het vast beter gaan.

Een lichtje voor in het donker - D1

Vanavond is het Sint Maarten en zullen er weer kinderen door de straten lopen met hun lampionnetjes en lichtjes. Ik hoop dat het droog weer is. In mijn herinnering heb ik zelf als kind altijd in de regen gelopen.

Voor het blokje zat ik gelukkig lekker binnen.

Ik heb weer lint gebruikt voor de lichtstralen. Het lapje kreeg ik van Hermie.

Oppassen

Vandaag mag ik oppassen op mijn lieve nichtje van drie maanden. Terwijl de mama met haar zus hoge thee drinkt, luister ik naar de rustige ademhaling van het kleine wondertje.

Tijd genoeg om weer een randje te doen en herinneringen op te halen bij het zien van al dat baby en peuterspeelgoed. Nijntje...het blijft leuk.

Recht zo die gaat -C 1, 2, 3

Drie blokje op een rijtje af. En terwijl ik de sashings vast speld, valt mijn oog op....Nee ik zag er niet teveel woorden over vuil maken. Het middelste blokje is wederom een (onbedoeld) eigen ontwerp geworden.

Recht zo die gaat, naaien we gewoon verder. Negen blokjes met de-voor-en-achterkant-tegelijk-aan elkaar-methode vastgezet.

Even zuchten - A4

Courtney's stethoscoop heet dit blokje.  En bij een stethoscoop moet je altijd even zuchten. Gelukkig is dat al weer een tijdje geleden dat ik dat bij de dokter moest doen. Mijn longen doen het op het moment uitstekend.

Een beetje zuchten moet ik wel bij de namen van de blokjes. Stethoscoop? Met wel een heleboel fantasie misschien. En de betekenis van Courtney is ook lastig deze keer. Is het hoffelijk? Of een afstammeling van de hoffelijke Franse familie Coutenay? Dan gaat de betekenis richting 'korte neus'.
En nu ik naar de foto in het boek kijk, zucht ik alweer. Ik heb het middenstuk de kleuren omgedraaid.
Dat wordt opereren...

Een noodoperatie is snel uitgevoerd. Dit blokje is beter. Een zucht van verlichting deze keer.

Snel bladeren in het boek voor een volgend blokje.

Weer aan het appliceren

Rechts het 'plak'-blokje. Links het blokje dat geappliceerd wordt. Het meisje in de sneeuw van de mysteriequilt van Reiko Kato, wordt nu gebruikt in de octablom.

De octablom stond in de Quilt-enzo van 2012. (En ligt dus al heel lang te wachten om af gemaakt te worden!) Vijf letters zijn af. Nu de poppetjes.

Ik maak de quilt twee keer. Eentje is voor zus, de ander blijft in dit huis.

Een spitse toren van een prinses - LS7

Op mijn 'verjaardagsbee' werd niet alleen veel chocolade gesnoept, en thee gedronken, maar ook een paar steekjes gezet. Een puntje aan de zijkant deze keer.

Toen ik las in mijn oude prismawoordenboek dat Steeple 'torenspits' betekende heb ik snel de foto gedraaid.
In dit blokje heb ik drie verschillende technieken gebruikt. Theezakjespapier voor de driehoekjes, plakvlies voor het appliceren. Het grote puntei omgekeerd en de twee kleine meloentjes erop.
Het puntje leek moeilijker dan het was.

Een verjaardagsbee

Zaterdag 1 november mocht ik vieren dat ik weer wat grijze haren erbij heb gekregen. Ik zie ze zelf niet, maar wordt er wel af en toe op gewezen. Mmmm, ik denk dat het nog steeds een bepaalde lichtval is.

Hier in huis vieren we altijd onze verjaardag op de dag dat je jarig bent en is iedereen ook welkom om te blijven eten. Omdat mijn verjaardag deze keer op een zaterdag viel, had ik zin in iets anders.

Je kent het gezegde immers: hoe ouder, hoe gekker nietwaar?

Voor de middag had ik verschillende fröbel- en draadjesmutsen uit de buurt uitgenodigd om onze hobby te combineren met chocolaatjes. Een break in een drukke dag. Dat moet ik vaker doen! Met zijn zessen hebben we toch wat steekjes kunnen zetten, werden er poppen gebreid en verder gewerkt aan de diverse haakprojecten.

En hiermee ben ik verwend. Niet op de foto staan de dozen chocolade die ik ook kreeg. Maar kennen jullie de gezegde: My husband let me buy all the fabric I can hide?
Een nadeel van dit gezegde is dat ik op alle 'verstopplaatsen' geen combinatie durf te verbergen van stof en chocolade. Het idee dat er vlekken komen op deze met zorg uitgezochte lapjes...

Terwijl ik blader in de boeken die ik kreeg, gaan mijn gedachten door het huis. Gevonden! Achterin het linker keukenkastje, achter de gebakbordjes en de reserveglazen....daar is nog wel een plekje. Niet verder vertellen hoor! (Pubers staat hier in huis gelijk aan snoepliefhebber zonder grens)