Quiltdip

Dat ik na het afmaken van de hexagonnenlap in een gat zou vallen, was te verwachten. Dat deze dip gelijk zou vallen met een instorting op werkgebied is iets ongelukkiger. Het woord overspanning is gevallen en ik heb mijn functie als locatiecoördinator teruggegeven. En samen met een vastzittende schouder (kalk? gescheurde pees? stress? slijmbeursontsteking? alles tegelijk?) houdt het even niet over.

Ik mag weer voor de groep en dat is een feestje. ( Echt, ik krijg hier energie van en zit dus niet thuis op de bank). En met behulp van gesprek, loog en peut en veel lieve mensen klim ik er weer een beetje bovenop en langzaam aan lukt het me om weer met stofjes te gaan spelen.

De grote lap is weer veilig teruggekomen, inclusief juryrapport ( 7-ens en 8-en) en klosjes garen van Metler. Het bloggen staat dus op een laag pitje.

p.s. lief vriendinnetje uit Ter Aar: je had het helemaal goed! Bedankt voor je kaartje.