TR 10: Kostbare edelstenen

De diamantjes van het vorige blokje wachten nog steeds op betere tijden. Het appliceren gaat nog niet zoals ik het zou willen. Op de naaimachine lukt het me beter om mijn schouder te ontzien. Naadje voor naadje, doe ik nu een hele dag over een blokje, waar ik in andere tijden een half uurtje voor nodig had.

Dit puntje komt net van de naaimachine. Nog twee taartpuntjes en dan is de bovenste rij af. Het mooie schema dat ik voor de vakantie aanhield, is volledig herzien. Het tempo wordt vanaf nu zo'n beetje gehalveerd. Ik wacht op de afspraak van de orthopeed, die me meer kan vertellen over het wat en hoe van mijn schouderpijn.
Gelukkig kost stofjes aaien geen moeite en daar wil ik ook best wel even zoet mee zijn...

Wachten op diamantjes

Er zijn weer een paar blokjes bijna af.
Ze wachten op de diamantjes die nog vastgezet moeten worden.

Als eerste is daar C7: Megans lepelboompje.

Nog nooit van gehoord, maar het bloempje heeft zoveel kleine tere blaadjes (net als het blokje), dat ik voor deze vertaling ga.

Het tweede blokje waar een juweeltje op gespeld is, is blokje F1: De grote top.

Niet alleen de vier diamantjes, maar ook het middenstuk wacht op betere handwerktijden. Door een val op mijn schouder, lukt het me niet om veel te doen.

En dus moet ook het topje van TR11: Phoenix wachten op een vierkant puntje.

Eind van deze maand (donderdag en vrijdag) ben ik te vinden in Maastricht op de OEQC. Misschien als de schouder het toelaat, neem ik de puntjes mee. Anders blijft het bij mijn doosje paracetemol. De laatste dagen, zijn wij namelijk onafscheidelijk. Bleeeh...Ik ben een slechte patiënt.

op reis

Nog een laatste blik op het megaproject van ruim 14000 hexagonnetjes...

Nog een laatste keer uitleggen op de grond voor de achterkant.... We zoomen niet meer in, want er zijn altijd wel naadjes die beter konden...

Een borduurtje op de achterkant, omdat ik geen labels maak op mijn werkstukken...

Een tunnel priegelen, nadat ik even gespiekt heb op de site van het gilde, hoe het ook alweer moest...

En dan tot slot de sticker erop op de rechteronderkant, omdat dat in de brief staat...

Het was en is liefde op het eerste gezicht. Nu mag heet dekentje op reis. Via Maarheze naar Maastricht.

Ik ben benieuwd hoe het werkstuk er hangend uitziet. Nog een paar nachtjes slapen...

Lelijk verkeken

Wat kun je je toch lelijk verkijken in een hoeveelheid werk. Dacht ik nog maar 'even' het randje te hoeven doen, blijkt dit qua oppervlakte toch nog best een groot stuk te zijn!

Dus is mijn uitzicht voorlopig nog even de quiltring. Golven en golven en golven moeten er komen. Allemaal volgens de originele tekening, die ik kreeg van An Moonen.

Om bij de hoek extra op te letten dat het horizontale golfje wel gelijk uitkomt met het verticale golfje van de volgende rand, het hoekje om...

Even de beentjes strekken en de voetjes uitrekken en dan gaan we weer verder, golvende lijnen van speld naar speld afgemeten. Het moeten zes golven worden. En elke golf heeft een afstand van ongeveer anderhalve hexagon.

Tot laat in de avond wordt er gepit. Vervelend? Nee hoor, helemaal niet. Na twee golven mijn vingers een dagje of wat rust geven en dan weer vrolijk verder..

Ben nog even bezig...

Kiekeboe - H1

Een leuk en relatief gemakkelijk blokje deze keer:

Snel in elkaar. Korte blog.

Ik snapte het al niet - C10

Hoewel Patriots Day met de lantaarntjes pas na het maken van de Jane Sticke-quilt een gebruik werd, verwijst de naam van dit blokje er toch naar.
Ik vind het niet zo heel erg als een lantaarntje eruit zien, maar dat komt ook (zie ik nu het boek naast me ligt) omdat het middenstuk eigenlijk wit had moeten zijn!

Geen patriotten op dit blokje, maar spelende olifantjes. "Better finished than perfect"; dus ik laat het erbij.