Quiltdip

Dat ik na het afmaken van de hexagonnenlap in een gat zou vallen, was te verwachten. Dat deze dip gelijk zou vallen met een instorting op werkgebied is iets ongelukkiger. Het woord overspanning is gevallen en ik heb mijn functie als locatiecoördinator teruggegeven. En samen met een vastzittende schouder (kalk? gescheurde pees? stress? slijmbeursontsteking? alles tegelijk?) houdt het even niet over.

Ik mag weer voor de groep en dat is een feestje. ( Echt, ik krijg hier energie van en zit dus niet thuis op de bank). En met behulp van gesprek, loog en peut en veel lieve mensen klim ik er weer een beetje bovenop en langzaam aan lukt het me om weer met stofjes te gaan spelen.

De grote lap is weer veilig teruggekomen, inclusief juryrapport ( 7-ens en 8-en) en klosjes garen van Metler. Het bloggen staat dus op een laag pitje.

p.s. lief vriendinnetje uit Ter Aar: je had het helemaal goed! Bedankt voor je kaartje.

F4 - De oude windmolen

Een nieuw stofje voor deze oude windmolen. Niet al te moeilijk na alle slordige fouten van het vorige blokje. 

C8 - Een kroon op het werk?

Deze keer geen kroon op mijn werk. Te snel ging dit blokje. Te snel getekend....dus niet vergeten er zelf naadtoeslagen bij te denken! (Tot zover had ik mijn hoofd er toch nog net op tijd bij)

Maar daarna ging het fout: Te snel gespeld...dus niet alle hoekjes zitten even scherp!

Te snel gesneden... dus zit het midden niet in het midden!

Te snel.... dat betekent dat ik maar snel iets anders moet gaan doen, voordat er nog meer scheve resultaten geprutst worden...

F3 - een sneeuwbal

Geen wintersport voor mij, maar sneeuwbal is de naam van dit blokje. Niet al te moeilijk deze keer.

F2: Kaleidoscoop

Uren kan ik bezig zijn met turen. Kijken naar een aquarium is geen straf. Of eindeloos spelen met een knikkerbaan maakt me gelukkig.
Zo ook een kaleidoscoop. Zo'n buisje met kraaltjes en palletjes die je draait en dan komt er een ander plaatje.

Deze kaleidoscoop was gemakkelijker dat het leek zo in het boek op het eerste gezicht. Vrolijk rood uit een moda charmpack uit de jaren 30. Wat kan een mens blij zijn met kleine dingen.

Het kindje is weer thuis

Het gebeurd niet vaak dat ik onder werktijd een berichtje krijg van manlief. Ze zijn alle 14.500 veilig thuis gekomen lees ik.

Maastricht was een belevenis. De lap hing mooi en ook het juryrapport geeft me een ruime voldoende voor dit project.

Ik heb niet veel foto's van werkstukken gemaakt, ook deze komt van de telefoon van mijn man..

Er was zoveel moois en knaps, het duizelde me helemaal.

En dit is nog maar een klein stukje van de zaal!
De komende dagen moet ik nog steeds bijkomen van de ontlading van het afhebben van dit werkstuk en de poespas eromheen. Een grote-quilt-af-dip. Ik wikkel me in mijn lap en doe eventjes een paar daagjes niks. Misschien een los blokje, maar dat is dan ook alles.

TR 10: Kostbare edelstenen

De diamantjes van het vorige blokje wachten nog steeds op betere tijden. Het appliceren gaat nog niet zoals ik het zou willen. Op de naaimachine lukt het me beter om mijn schouder te ontzien. Naadje voor naadje, doe ik nu een hele dag over een blokje, waar ik in andere tijden een half uurtje voor nodig had.

Dit puntje komt net van de naaimachine. Nog twee taartpuntjes en dan is de bovenste rij af. Het mooie schema dat ik voor de vakantie aanhield, is volledig herzien. Het tempo wordt vanaf nu zo'n beetje gehalveerd. Ik wacht op de afspraak van de orthopeed, die me meer kan vertellen over het wat en hoe van mijn schouderpijn.
Gelukkig kost stofjes aaien geen moeite en daar wil ik ook best wel even zoet mee zijn...

Wachten op diamantjes

Er zijn weer een paar blokjes bijna af.
Ze wachten op de diamantjes die nog vastgezet moeten worden.

Als eerste is daar C7: Megans lepelboompje.

Nog nooit van gehoord, maar het bloempje heeft zoveel kleine tere blaadjes (net als het blokje), dat ik voor deze vertaling ga.

Het tweede blokje waar een juweeltje op gespeld is, is blokje F1: De grote top.

Niet alleen de vier diamantjes, maar ook het middenstuk wacht op betere handwerktijden. Door een val op mijn schouder, lukt het me niet om veel te doen.

En dus moet ook het topje van TR11: Phoenix wachten op een vierkant puntje.

Eind van deze maand (donderdag en vrijdag) ben ik te vinden in Maastricht op de OEQC. Misschien als de schouder het toelaat, neem ik de puntjes mee. Anders blijft het bij mijn doosje paracetemol. De laatste dagen, zijn wij namelijk onafscheidelijk. Bleeeh...Ik ben een slechte patiënt.

op reis

Nog een laatste blik op het megaproject van ruim 14000 hexagonnetjes...

Nog een laatste keer uitleggen op de grond voor de achterkant.... We zoomen niet meer in, want er zijn altijd wel naadjes die beter konden...

Een borduurtje op de achterkant, omdat ik geen labels maak op mijn werkstukken...

Een tunnel priegelen, nadat ik even gespiekt heb op de site van het gilde, hoe het ook alweer moest...

En dan tot slot de sticker erop op de rechteronderkant, omdat dat in de brief staat...

Het was en is liefde op het eerste gezicht. Nu mag heet dekentje op reis. Via Maarheze naar Maastricht.

Ik ben benieuwd hoe het werkstuk er hangend uitziet. Nog een paar nachtjes slapen...

Lelijk verkeken

Wat kun je je toch lelijk verkijken in een hoeveelheid werk. Dacht ik nog maar 'even' het randje te hoeven doen, blijkt dit qua oppervlakte toch nog best een groot stuk te zijn!

Dus is mijn uitzicht voorlopig nog even de quiltring. Golven en golven en golven moeten er komen. Allemaal volgens de originele tekening, die ik kreeg van An Moonen.

Om bij de hoek extra op te letten dat het horizontale golfje wel gelijk uitkomt met het verticale golfje van de volgende rand, het hoekje om...

Even de beentjes strekken en de voetjes uitrekken en dan gaan we weer verder, golvende lijnen van speld naar speld afgemeten. Het moeten zes golven worden. En elke golf heeft een afstand van ongeveer anderhalve hexagon.

Tot laat in de avond wordt er gepit. Vervelend? Nee hoor, helemaal niet. Na twee golven mijn vingers een dagje of wat rust geven en dan weer vrolijk verder..

Ben nog even bezig...

Kiekeboe - H1

Een leuk en relatief gemakkelijk blokje deze keer:

Snel in elkaar. Korte blog.

Ik snapte het al niet - C10

Hoewel Patriots Day met de lantaarntjes pas na het maken van de Jane Sticke-quilt een gebruik werd, verwijst de naam van dit blokje er toch naar.
Ik vind het niet zo heel erg als een lantaarntje eruit zien, maar dat komt ook (zie ik nu het boek naast me ligt) omdat het middenstuk eigenlijk wit had moeten zijn!

Geen patriotten op dit blokje, maar spelende olifantjes. "Better finished than perfect"; dus ik laat het erbij.

Justins Komeet - G8

Nog een weekendsterretje af. Het geel ligt tussen geel en limegroen in en is een origineel feedsackstofje.

Dat met de hand patchen gaat me steeds beter liggen. Ik heb nog een paar blokjes klaarliggen, die ik voor de zomervakantie had voorgeprepareerd. De naaimachine blijft voor dit project dus nog even in de kast staan.

Een sneeuwkristal in de zomer - D11

Voor sneeuwkristallen is het nog veel te vroeg, daarom is er voor dit kristal vrolijke zomerkleuren gekozen. (En natuurlijk omdat het in mijn schema zo stond...) Het sneeuwkristal is met de hand gepatched. De twee spelden houden het achterkantje vast, zodat dat niet wegraakt of per ongeluk verknipt wordt voor een ander projectje.

 Ik vond het een ontspannend blokje om te maken.

Mijn nieuwe randje van de week

En dan is opeens het middenstuk klaar. Een beetje beduusd sta ik ernaar te kijken. Wat een lap is het toch.

Op naar de volgende fase: Omzomen van de randen.

En dan ligt toch weer de kamer vol met kartonnetjes en tape. Die mogen er niet in blijven zitten.
Ik heb me er voor het eerst ook even ingerold. Het is een lichte deken, ondanks de grootte. Een ideale lap voor op bed van de zomer in de periode dat het dekbed te warm is en een laken te koud.

Met passen en meten.

Deze keer niet veel steekjes gezet. Wel veel lapjes geaaid en gesorteerd en weggelegd en toch maar weer teruggepakt.

Want welke lapjes mogen in het volgende diagonale rijtje en welke plaatjes komen erbij? En terwijl ik een beetje verder kan gaan met rood, doe ik hetzelfde ook met groen.

Heb ik genoeg blokkenvoorraad voor onderweg? Dan gaat alles in een blikje of tasje en wordt er een begin gemaakt met de volgende borduurletter.

Nu er zoveel steekjes gezet worden in de 16000 gaat dit project niet snel. Zo af en toe een steekje voor onderweg.

En nog meer steekjes..

Het gevoel van de eindspurt die gemaakt werd bij de laatste hexagonnen is weer helemaal terug. En nog steeds maak ik elk steekje met plezier. Met het thuisfront is afgesproken dat ook al mag ik (nou ja, de lap) hangen in Maastricht, het nog steeds geen aangenomen werk is. Lukt het niet om de lap helemaal doorgestikt te krijgen trek ik me terug uit de tentoonstelling.

Voorlopig zit ik ruim op schema. De harten in de hoeken zijn af en ook het middenstuk vordert gestaag. Af en toe hang ik ondersteboven om de onderkant te inspecteren.

Zit alles nog recht? Geen vervelende bobbels? Even een stukje verder uitrollen en het volgende stukje mag weer.

Lijn na lijn komt tevoorschijn. Het is een simpel patroon, net als het origineel en pas prima bij de voorkant. Het voor en achterkant zijn in evenwicht. Een ingewikkelder quiltpatroon zou de eenvoud van de voorkant teniet doen, denk ik.

En elk hexje komt nogmaals voorbij. En met (bijna) elk hexje weet ik weet waar het lapje vandaan komt. Restjes, gekocht, geruild en gekregen. Elk steekje is genieten op dit moment.

steekjes steekjes steekjes

Soms worden er zoveel steekjes gezet dat je bijna geen tijd meer over houd om er een verhaaltje om te verzinnen. Maar eerst: lieve lezers, dank jullie wel voor de reacties op de vorige blog. Ik vind het zo leuk om de deken aan jullie te kunnen laten zien! Voordat het zover is worden er nog steeds vele steekjes gezet.

Rechte steekjes aan de goede kant, om zeker te weten dat de lijnen recht lopen...

Steekjes van speldenkop naar speldenkop om netjes op de lijn te blijven...

Kromme steeklijntjes met steekjes zodat het een hart wordt...

Toch de voorkant nog even extra checken , of alles nog recht en strak eruit komt te zien...

En dan weer de volgende lijn uitmeten. 1 1/2 inch afstand is ongeveer een duimsmaat in de tijd van het origineel...

En steekje na steekje komt het patroon tevoorschijn...

Om s'avonds laat de laatste foto te maken voor deze keer. Morgen de lap een stukje verder rollen en dan gaat het steekjes verhaal weer verder...

OEQC

Een megaproject maken is leuk, maar nog leuker is het om het resultaat aan anderen te laten zien. Dat is een van de redenen om te bloggen en ook op het FB zijn er vele quiltvriendjes te vinden op de lijst.

Helaas is het megaproject net even te groot voor de tentoonstelling van het quiltersgilde. De inzendingen mogen dan niet groter zijn dan 2 1/2 meter en de grote lap is in de breedte toch echt 30 cm langer.

Jammer. Maar toen viel mijn oog op de inzendingseisen van het OEQC in Maastricht een maandje later. Daar zou hij wel voor in aanmerking komen. Maar ja...een Europees kampioenschap?

Ik heb toch de stoute schoenen aangetrokken, want ook een kampioenschap heeft zaalvulling nodig en deze week viel de langverwachte brief in de brievenbus.

Gefeliciteerd! Mijn quilt is geaccepteerd om de laatste week van oktober te mogen hangen. Dat betekent wel dat alle andere projecten nu op "hold" staan. Steekjes, steekjes steekjes voor de grote lap.

Mijn grote lap mag hangen. Toch wel spannend.

Wel of geen school?

De vergadertafel op school ligt vaak vol met allerlei bladen en papierwerk. Vandaag even niet en heb ik de school voor mezelf. Alles is leeggehaald om mijn knieën en nog steeds pijnlijke enkel te ontzien.

De reuzenlap moet afgetekend worden voor de tweede helft van het quilthart.

Tja, en als je dan toch bezig bent en nog moet wachten op een monteur die bezig is met het ophangen van de nieuwe digiborden..

Ben ik aan de affe kant vast begonnen met het afbiezen of dichtnaaien van de quilt. Geen bies, maar vastzetten en dubbelvouwen. Net als het origineel.

Gewoon om even te proeven en te zien hoe het eruit gaat zien straks.

Papa's ster - G6

Tjonge, wat heb ik opgezien tegen die kleine stukjes in het hart van de ster. En eerlijk is eerlijk: ik heb inderdaad een klein beetje gesmokkeld...

Er komt bij mijn blokje ook een stukje appliceerwerk om de hoek kijken. Het middensterretje is als vierkantje op de grote ster vastgezet en niet gepatched. Ik ben weer blij met de strakke punten. Dit smaakt naar meer! Op naar het volgende blokje.

Jammer dat de scholen weer begonnen zijn, minder quilttijd...