Oom Richard - D9

Van een van mijn oudste vrienden kreeg ik in januari 2014 een geel boek uit Deventer. Eindelijk kon ik beginnen met mijn Sjaan!
Dit blokje draagt de naam oom Richard. Mijn Richard is dan wel geen echte oom, als familie voelt hij wel.

Vrienden waar je dag en nacht terecht kunt en al veel lief en leed mee gedeeld hebt.

Rich, de kans dat je dit blogje leest is klein, maar je bent en blijft een kanjer! En niet alleen omdat je dit boek wist te scoren van deze prachtige quilt in wording.

De K en de L

Met een tussendoorvakantie naar Duitsland, worden er veel kilometers gemaakt op de weg én in de auto.
Gewapend met mijn kleine roze blikje werd er geborduurd en geappliceerd. De ballen zijn niet superstrak/rond geworden. Die moet ik de volgende keer wel beter voortekenen.

De letters blijf ik mooi vinden. De K in de donkere letter met een licht bloempje en de L precies omgedraaid.

Maar dan moet ik de tafel toch echt op gaan ruimen, want een enorme berg andere stoffen staan op me te wachten:

Och als die was toch af was....

Cherokee Lee - RS2

Een indianententje deze keer.

Er zit links een klein foutje, omdat ik twee blokjes heb omgedraaid, maar omdat de lijnen wel doorlopen laat ik het lekker zitten.
Dit lapje komt ook uit de feedsack voorraad. Een heel oud lapje dus.

De vallei van Tennessee - RS1

Hoe zou de vallei van Tennesse er uit hebben gezien in de tijd van Sjaan?
Ik kom wel een plaatje op het net tegen uit de jaren 30.
Ook goed, want een aantal van de stofjes komt ook echt uit deze tijd:

(bron:TVA: The sole water supply of this section of Wilder, Tennessee

FDR Library Photo Collection. NPx 52-333 )

Het puntje is de eerste uit de rechterrij:

Een lief lentekleurtje deze keer.

Top row finished

De bovenste rand zit aan elkaar.

Het heeft een paar dagen geduurd en twee keer uithalen van dezelfde fout. (Mmmm, doe mijn naam wel weer eer aan. zelf een ezel....saskIA!)

Twee lapjes met voor en achterkant zijn nu af. Ge"quilt-as-you-go"ed. Mijn handen jeuken om verder te gaan, maar ook op de machine moet ik blijven uitkijken voor de schouder. Een half uur maximaal met de hand en één blokje of puntje met de machine per keer.
En dat geldt ook voor blogjes schrijven... nee, die arm en schouder van me blijft pijnlijk.

Puntgaaf

Meten, snijden, spelden...langzaam komt er een ritme in het in elkaar zetten van de slinger aan de Sjaan-quilt. Na elk puntje wordt er nog even nagemeten of ik nog op de goede lengte zit met behulp van een inch naar cm app op de telefoon. Dat wordt de volgende aanschaf een meetlint in inches!

Recht zo die gaat, snort de machine. Maar dan oeps....

Wel blijven opletten! Die laatste punt zit dus op de kop.

Nog een puntje dan, want zodra ik fouten ga maken, weet ik eigenlijk ook wel dat ik moet stoppen voor deze keer.

Kapot

Eigen schuld, dikke bult. Had ik dat andere naaimachineproject maar beter moeten afronden....

Alle naalden zijn op! Net nu ik wil beginnen aan het in elkaar zetten van de punten van de Sjaan.
Dan eerst maar even een fietstochtje...

Pfff, wat een gedoe vandaag. Die punten in elkaar zetten vraagt veel energie, geduld, pas en meetwerk.
Dat gaat minder vlot dan ik gedacht had.

De tussenpunten komen uit mijn oude gordijnen van mijn tienerkamer. Dochterlief gebruikt het oude dekbedhoes nog steeds. De gordijnen worden nu verknipt tot taartpunt en achterlap.