Een verjaardagsbee

Zaterdag 1 november mocht ik vieren dat ik weer wat grijze haren erbij heb gekregen. Ik zie ze zelf niet, maar wordt er wel af en toe op gewezen. Mmmm, ik denk dat het nog steeds een bepaalde lichtval is.

Hier in huis vieren we altijd onze verjaardag op de dag dat je jarig bent en is iedereen ook welkom om te blijven eten. Omdat mijn verjaardag deze keer op een zaterdag viel, had ik zin in iets anders.

Je kent het gezegde immers: hoe ouder, hoe gekker nietwaar?

Voor de middag had ik verschillende fröbel- en draadjesmutsen uit de buurt uitgenodigd om onze hobby te combineren met chocolaatjes. Een break in een drukke dag. Dat moet ik vaker doen! Met zijn zessen hebben we toch wat steekjes kunnen zetten, werden er poppen gebreid en verder gewerkt aan de diverse haakprojecten.

En hiermee ben ik verwend. Niet op de foto staan de dozen chocolade die ik ook kreeg. Maar kennen jullie de gezegde: My husband let me buy all the fabric I can hide?
Een nadeel van dit gezegde is dat ik op alle 'verstopplaatsen' geen combinatie durf te verbergen van stof en chocolade. Het idee dat er vlekken komen op deze met zorg uitgezochte lapjes...

Terwijl ik blader in de boeken die ik kreeg, gaan mijn gedachten door het huis. Gevonden! Achterin het linker keukenkastje, achter de gebakbordjes en de reserveglazen....daar is nog wel een plekje. Niet verder vertellen hoor! (Pubers staat hier in huis gelijk aan snoepliefhebber zonder grens)